Sophia Heeres (Zuidlaren, 1981) groeide op in Schipborg en studeerde van 2002 tot 2006 aan de Academie Minerva in Groningen, waar ze in 2006 afstudeerde in de richting autonoom schilderen. Daarvoor had ze een opleiding bloemsierkunst gedaan, waarna ze besloot om haar creativiteit verder te ontwikkelen.
Na een proces van experimenteren in verschillende stijlen en technieken heeft ze een geheel eigen stijl ontwikkeld, waarin ze olieverf en acryl combineert. Haar werk kenmerkt zich door krachtige composities, waarbij elk vak een eigen keur krijgt en deze worden op het laatst afgebakend met lijnen. Door het gebruik van lijnen, wordt het werk als het ware geabstraheerd. In sommige werken worden de lijnen lichter van kleur om het werk meer diepte te geven. Licht en donker worden weggelaten om zo bij de eenvoud van het thema te blijven.

Tijdens het schilderproces is ze op zoek naar een balans in compositie, achtergrond en kleurgebruik. Kleuren worden bijeengebracht door emotie. Door haar eigen kleurpalet creëert ze een eigen werkelijkheid waarbij herkenning blijft bestaan: “Schilderen is voor mij de vrijheid om te creëren wat ik wil en de manier waarop. Voor mij is het een proces van ontdekken, experimenteren en ontwikkelen”.

Inspiratie vindt ze om zich heen. Het begint met kijken, wat iets anders is dan zien. Inspiratie kan een momentopname zijn, een ingeving, het zien van sterk vereenvoudigde van een stad of in de natuur, een glinstering van water, of bijvoorbeeld een prachtige kleur.
Het verschil tussen kijken en zien geeft het proces beweging en leidt tot het vormen van ideeën en beelden in mijn eigen kleurrijke taal. Een andere leefomgeving leidt ook tot nieuwe indrukken en inspiratie. Tocht blijft de natuurlijke omgeving waar ze is opgegroeid een terugkerend thema in haar werk. Haar inspiratie komt ook voort uit het gebruik van andere materialen en ondergronden. Hierdoor komen nieuwe processen tot stand die worden meegenomen in nieuwe werken.

“Ik zie en ik denk kleur. Binnen het proces van totstandkoming van een schilderij werken het schilderij en ik samen. Ik werk naar het schilderij toe en het schilderij naar mij. Daardoor ontstaat er een verwachtingsvolle spanning: wat gaat er gebeuren? En hoe?
Met inspiratie van binnenuit, maar ook van buitenaf. Inspiratie is als het maken van een foto. Het is een momentopname waardoor je wordt getriggerd om hier iets mee te doen. Het vinden van mogelijkheden in andere perioden van mijn leven zijn even uitdagend als de processen die tot mijn huidige werk hebben geleid. Door dicht bij jezelf te blijven, komen de mooiste dingen naar voren. De toeschouwer mag de energie ervaren die ik erin heb verwerkt. Om de aandacht vast te houden gebruik ik ongelijke vlakken. Het ene vlak is groter dan het andere, waardoor de blik van de toeschouwer eerst op de grotere vormen gericht wordt”.

Sophia’s recentste schilderijen kenmerken zich door het gebruik van vlakken in felle kleuren, zo uit de tube, afgebakend met zwarte lijnen, waardoor de dieptewerking grotendeels verdwijnt. Sterk vereenvoudigde vormen, waarbij lijnen en kleuren ritmisch geordend zijn. De emotie wordt bepaald door de kleur van de vlakken en het gebruik van de zwarte lijnen. Samen geven al die platte, omlijnde vlakken een sterk beeld door de kracht van kleur.
Haar kunstwerken zijn opgenomen in de collecties van overheidsinstanties, financiële instellingen, fondsen, onderwijsinstellingen, bedrijven, particulieren en kunstverzamelaars.
Tegenwoordig worden haar kunstwerken over de hele wereld verspreid.